04 Απρ Ο Όσιος Γεώργιος ο εν Μαλεώ
Ο Όσιος Γεώργιος αγάπησε από νεαρή ηλικία ολόψυχα τον Χριστό και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, παρά το γεγονός ότι οι γονείς του επιθυμούσαν να νυμφευθεί. Έτσι επιδόθηκε σε κάθε είδους άσκηση και εγκράτεια, νηστεία και σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη των θείων Γραφών και κάθε άλλη αρετή, για να ευαρεστήσει τον Θεό.
Οι Χριστιανοί προσέτρεχαν προς αυτόν για να φωτισθούν και να κατανοήσουν τα αγαθά της πίστεως. Βλέποντας, όμως, ο Όσιος ότι ερχόταν προς αυτόν πολύ πλήθος ανθρώπων και δεν τον άφηναν ήσυχο στο έργο της προσευχής, κατέφυγε στο όρος Μαλεβό, στη νότια Λακωνία. Εκεί, αφού συγκέντρωσε γύρω του πλήθος μοναχών, ασκούνταν στην ησυχία γενόμενος σκεύος εκλογής και φωτίζοντας όλους στην άσκηση και την προσευχή. Μάλιστα έδινε στον καθένα χωριστά τους όρους και τους κανόνες τους οποίους έπρεπε να εκδουλεύει. Ο Όσιος Γεώργιος πρόκοψε τόσο πολύ στην αρετή, ώστε έγινε ξακουστός και θαυμαστός στους άρχοντες, ακόμα και στους βασιλείς, προς τους οποίους έγραψε πολλές επιστολές απαντώντας σε πνευματικά θέματα και νουθετώντας αυτούς να κυβερνούν τον λαό του Θεού με δικαιοσύνη, αγαθότητα και ελεημοσύνη.
Προείπε δε ο Όσιος και το κατά Θεόν τέλος της επίγειας ζωής του, τρία χρόνια πριν αυτό συμβεί. Και έτσι, αφού θεοφιλώς και καλώς πολιτεύθηκε, όταν ήρθε ο καιρός ασθένησε για λίγο. Τότε κάλεσε κοντά του όλους αυτούς που ασκήτευαν στο όρος Μαλεβό, τους ευλόγησε και, αφού τους δίδαξε πως θα σωθούν και θα ευαρεστούν τον Θεό, κοιμήθηκε με ειρήνη.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον γεώργιον, δικαιοσύνης καρπούς, πλουσίως εξήνεγκας, δι’ ενάρετου ζωής, Γεώργιε Όσιε· συ γαρ καθάπερ φοίνιξ, εν ασκήσει βλαστήσας, τρέφεις τη δωρεά σου, την Χριστού Εκκλησίαν· όθεν αεί ευχαρίστως, τιμά την μνήμην σου.
Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Γεωργός πανάριστος, της εγκρατείας εγένου, το δοθέν σοι τάλαντον, ασκητικώς επαυξήσας· όθεν σοι, η επουράνιος κληρουχία, δίδοται, ανθ’ ων διήνυσας Πάτερ πόνων· ο Χριστός γαρ σε δοξάζει, ον ίλεών μοι δίδου Γεώργιε.
Μεγαλυνάριον.
Σπόρον γεωργήσας τον μυστικόν, στάχυν αφθαρσίας, συγκομίζεις εν ουρανώ· δι’ ου καμέ θρέψον, Γεώργιε θεόφρον, τον εν παθών πενία, αεί λιμώτοντα.
Πηγή: synaxarion.gr
