Ιστορία της Μονής
Η Ιερά Μονή Ιβήρων ιδρύθηκε από Ιβηρίτες μαθητές του Οσίου Αθανασίου: τον Ιωάννη, τον γιο του Ευθύμιο και τον ανεψιό του Γεώργιο.
Η Ι. Μονή κτίστηκε στο μέρος όπου παλαιότερα υπήρχε η Ι. Μ. Κλήμεντος και στην αρχαιότητα ο ναός του Ποσειδώνα.
Η Μονή εορτάζει στις 15 Αυγούστου, στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Σε παρεκκλήσιο της Μονής φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, η «Πορταΐτισσα». Η εικόνα αυτή μόνη της, δια θαύματος, ήλθε πλέοντας πάνω στα κύματα της θαλάσσης από τη Νίκαια της Βιθυνίας το 1004 μ.Χ.
Μια αργυροεπίχρυση καντήλα σε σχήμα λεμονιάς καίει μπροστά στην εικόνα της Πορταΐτισσας. Μπροστά στην Ωραία Πυλη του Καθολικού κρέμεται μια αργυρή κανδήλα, η οποία κινείται μόνη της θαυματουργικά σε διάφορες στιγμές καλώντας τον κόσμο σε μετάνοια.
Η βιβλιοθήκη της Μονής είναι πλούσια σε χειρόγραφα, αριθμώντας πάνω από 2000.
Στο Σκευοφυλάκιο φυλάσσεται ο σάκκος του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή.
Στην Ι. Μ. Ιβήρων ανήκει η Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την Μονή.
(Βλ. Νικηφόρου Κωνσταντίνου [Μικραγιαννανίτου] Μητροπολίτου Κεντρώας Αφρικής, Το Άγιον Όρος Άθως, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 86-91)
